Το αθάνατο Ελληναριό οργώνει το Internet και κατάφερε να φτάσει μέχρι και εδώ, κυριολεκτικά "στου διαόλου τη μάνα". :-) Το παρόν κείμενο αφορά κυρίως σε όσους αναπολούν τις περασμένες εποχές που μάθαιναν Z80 assembly, που διάβαζαν τη στήλη των hackers στο Pixel, ξενυχτούσαν πάνω από τα κασετόφωνά τους παίζοντας με το αζιμούθιο μπας και γλυτώσουν εκείνο το R - Tape loading error, και που ζούσαν με το όνειρο να αποκτήσουν μια Amiga, όχι για να παίζουν παιχνιδάκια (αν και λίγο Defender of the Crown δεν χάλαγε κανένα), αλλά για να μάθουν τα μυστικά του Blitter, της Paula και του 68000 που τότε φάνταζε η Rolls Royce των επεξεργαστών.
Πρέπει να πω πως λυπάμαι πολύ για την κατάντια του χομπισμού στην χώρα μας, και ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση των μεγάλων περιοδικών της πληροφορικής προς οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με την Χ motherboard, την Y κάρτα γραφικών, τον Ζ διάσημο πολυπράγμονα που αποφάσισε να μπει στα χωράφια των "υπολογιστών" και μοιράζεται τις εμπειρίες του μαζί μας. Δεν διαφωνώ με όλα αυτά, ο μέσος χρήστης ήταν, είναι και θα είναι πάντα χρήστης, και αυτά είναι που θέλει να διαβάσει (κάθε χρήστης θέλει τη μαστούρα του).
Αυτό που με ενοχλεί, είναι ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που το μόνο που παράγεται είναι χρήστες. Η νοοτροπία είναι πλέον να μάθουμε τα Windows, το Word, το Excel, άντε και κανένα multimedia πακετάκι για να ικανοποιούμε τις "δημιουργικές" μας ανάγκες. Εγώ προσωπικά έχω σταματήσει να ασχολούμαι με τον περιοδικό χώρο εδώ και χρόνια. Δεν είναι θέμα "σνομπαρίας", αλλά ειλικρινά πιστεύω πως τα ελληνικά περιοδικά (και τα περισσότερα ξένα) δεν με εκφράζουν και πως δεν μου προσφέρουν τίποτα. Τα resources μου είναι πλέον webwise accessible (ιστοδώς προσβάσιμα).
Σκέφτομαι όμως τα μικρά παιδιά, αυτά που είναι σήμερα 8, 10, 12 χρόνων, όσο ήμουν και εγώ όταν πήρα τον speccy μου. Αναρωτιέμαι με ποιες βάσεις και με τι ερεθίσματα ξεκινάνε αυτά τα παιδία να ασχολούνται με το μηχάνημα. Πως είναι δυνατόν να έχεις στα χέρια σου ένα τεχνολογικό θαύμα όπως είναι ένας Pentium II, και να ασχολείσαι με το αν η VGA σου έβγαλε 9.7 ή 9.4 γενικό δείκτη στη συγκριτική δοκιμή των 150 καρτών γραφικών. Είναι αλήθεια πως τα μηχανήματα έχουν πλέον περάσει σε ένα βαθμό πολυπλοκότητας ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτόν του Spectrum, του Amstrad, του Commodore, αλλά αυτό αποτελεί λόγο για μεγαλύτερη ώθηση προς το coding, και όχι για το αντίθετο. Χωρίς τα κατάλληλα ερεθίσματα είναι πολύ δύσκολο να κινηθεί κάποιος που έχει προδιάθεση προς την κατεύθυνση αυτή (επιτέλους, κάποιο περιοδικό "ανακάλυψε" το linux μόλις πριν από 2-3 μήνες...).
Η χώρα μας έχει δώσει κατά καιρούς (και ειδικά στα πρώτα χρόνια) ιδιαίτερα δείγματα μεγάλης δύναμης στον τομέα του coding και του χομπισμού (που αφορά στο μηχάνημα) γενικότερα, αλλά η τεμπελιά, η ευκολία, ο "ωχαδερφισμός", μας σπρώχνουν όλο και μακρύτερα από το πραγματικό μας δυναμικό, αναγκάζοντας μας να ακολουθούμε και όχι να οδηγούμε τις εξελίξεις, τόσο στον τομέα της προσωπικής δημιουργίας (shareware, freeware, public domain) όσο και της επαγγελματικής (είναι μετρημένα στα δάχτυλα τα αξιόλογα ελληνικά προγράμματα που κυκλοφορούν στην αγορά και ακόμη λιγότερα αυτά που τρέχουν κιόλας...).
Events όπως το Gardening και άλλες "demomaking" καταστάσεις, ακόμη και game events, συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζεται όμως μια μεγαλύτερη ώθηση, πέρα και πάνω από μερικές γραμμές στη στήλη των "ειδήσεων" ενός περιοδικού, για να καλλιεργηθεί η συνείδηση της ενεργητικής απασχόλησης με τον "υπολογιστή", και όχι η παθητική παρακολούθηση των όσων διαδραματίζονται στην οθόνη, που έχει αρχίσει να γίνεται χειρότερη και από την οθόνη της τηλεόρασης...
Πολλοί επίσης φωνάζουν για τη διαφθορά των παιδιών από το υλικό που υπάρχει στο Internet. Όλοι μιλούν για απαγορευτικές δικλείδες, προγράμματα νταντάδες, certificates, και άλλα μέσα για να εμποδίσουν τα παιδιά να φτάσουν ως το "απαγορευμένο", το "πρόστυχο" υλικό. Πολλοί γονείς απαγορεύουν στα παιδιά τους τη χρήση του Internet, ενώ άλλοι ακόμα και τη χρήση του υπολογιστή! Στην Αμερική ας βάζουν εμπόδια: έτσι μάθανε και έτσι τους πρέπει, να μαντρώνονται και να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Στην Ελλάδα όμως, έχουμε μάθει να καλλιεργούμε συνειδήσεις, όχι να βάζουμε κάγκελα...
Αυτά, τα είπα και ξαλάφρωσα... Αν κάποιος οδηγηθεί μέχρι εδώ, ας κάνει τον κόπο να τα σκεφτεί λίγο, και ας μου γράψει τη γνώμη του (τη διεύθυνση την ξέρετε...). Άντε και να'μαστε καλά!
Κακία: Κάποιοι χαλάνε τις ώρες τους (και τα νεύρα μας) για να κάνουν τη serial port σείραϊκή θύρα, το CD ΨΔ, το defragmentation αποκατακερματισμό (ήμαρτον!). Ας κάνουν αυτοί οι "προστάτες της εθνικής μας ταυτότητας" τον κόπο να ρίξουν και μια ματιά στην Ελληνική shareware, game και demo coding σκηνή, που έχει να επιδείξει διεθνούς εμβέλειας επιτεύγματα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι παρ'όλο που το presizer κυκλοφορεί εδώ και τριάμισι χρόνια, ήταν το πρώτο utility παγκοσμίως (τόσο από shareware όσο και από commercial προγράμματα και πακέτα) που άλλαζε το μέγεθος και τη θέση των partitions του δίσκου, έχει γίνει review σε αρκετά ξένα περιοδικά, journals, newsletters κλπ, έχει μπει στο distribution του FreeBSD, έχει προκαλέσει commercial ανταγωνισμό, μόνο ΕΝΑ ελληνικό περιοδικό αναφέρθηκε σε αυτό, το Computer και Software, και τους ευχαριστώ πολύ γι'αυτό. (Φεβρουάριος 1998)